Cambodja dag 1 en 2

Na Vietnam zijn we nu in Cambodja beland. De tocht per bus over land is een beetje aan ons voorbij gegaan. De vermoeienissen en indrukken van een weekje Vietnam, aangevuld met het gehobbel van het busje en een geen engels sprekende chauffeur, waren genoeg om lekker in slaap te sukkelen. De geplande excursie, een bezoek aan een tempel en een een of ander meer, hebben we op 'n holletje gedaan. Daarna richting Phnom Penh.

We hadden gehoord dat de Killing Fields min of meer op de route lagen en vroegen onze driver of hij daar met ons naar toe kon.Geen probleem, 15 dollars extra, en de route werd aangepast. Wat je daar ziet gaat je voorstellingvermogen te boven. Een toren met 8000 schedels van de slachtoffers van Pol Pot. Wat een beestachtig regiem. De foto's, teksten en de film waren indrukwekkend en gaven een goed beeld van wat daar allemaal gebeurd is. Toeval bestaat niet; een van de laatste beulen van het regiem, bijgenaamd Duch (zonder t gelukkig), stond die dag terecht en vulde het krantennieuws van vandaag.

Na dit bezoek door naar Phnom Penh, een leuke Aziatische stad met een Frans tintje. Fantastische panden met gezellige buitenbars, zoals het FCC cafe, bekend van de tijd dat alle journalisten uit UN tijd er zaten. Lekker sfeertje.

Vanmorgen nog een bezoek gebracht aan het oorlogsmuseum, S 21, waar Duch al zijn wandaden heeft mogen uitvoeren. Again impressive.

De rest van de dag een beetje door Phnom Penh gebanjerd en eind van de middag een vluchtje naar Bangkok. Daar zitten we nu.

We gaanmorgen een zonnige plek op zoeken en zullen jullie niet verder vermoeien met het luie deel van onze reis.

Tot ziens in Holland.

p.s. Reacties zijn natuurlijk nog welkom, wij vinden ze erg leuk!

Vietnam dag 8 De Champs Elyssee

Het gevoel begon al vroeg die ochtend met een stokbroodje en een eitje, zo'n dag waarvan je denkt ' hier doe ik het allemaal voor'. Je verwacht al je vrienden, collega's en familie bij de finish voor dat ultieme moment.. Bloemen, kransen, rondemissen...' Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrring wakker worden.

Vandaag weer een etappe met heel veel mooie landschappen, de meest gammele veerbootjes die ons van oever naar brachten en veel lachende mensen. We hebben er de tijd voor genomen en heel wat foto's geschoten. Een cocosnootje gedronken met de lokale hangjongeren en uiteraard zijn we ook verkeerd gereden, maar deze keer op aanwijzing van wat Vietnamesen die ons zeer beslist de weg wezen. Jammergenoeg de verkeerde..

Om jullie een idee te geven, de hele route is een soort speurtocht, je rijdt van aanwijzing naar aanwijzing; 500 meter bruggetje over, T splitsing links; bij de kerk marktplein oversteken dan bij huisnummer 1601 linksaf het steegje in; als je een school ziet ben je te ver en ga zo maar door. Geen landkaart, maar het is beslist leuk om te doen en elke keer weer spannend waar je uitkomt.

Vietnam Jouney had het lekkerste voor het laatst bewaard met een slotstuk van 22 kilometer bestaande uit een zandweg met keien, keien en nog eens keien (een soort Luik-Bastenaken-Luik). Het mocht de pret niet meer drukken,de finish was in zicht, onze laatste veerboot bracht ons in Chau Doc, waar we overnachten en morgen doorreizen naar Cambodja.

De cursus bandenplakken aangeboden door Wim Los hebben wij niet in de praktijk hoeven brengen, een wonder. De taaltips van Bock waren geweldig, maar of we de juiste klanktoon hebben gevonden, we weten het niet.

Onze teller stopte op 350,9 kilometer, met excuses aan onze kontjes.

p.s. Allemaal bedankt voor de belangstelling en wie dit ook een keer wil doen, het is een aanrader en als wij het zelfs kunnen..

Vietnam dag 7

Gisteren de hele middag lopen klooien om de foto's terug te halen van de computer, deels gelukt. Staan op een cd-'tje hopen we. 's Avonds lekker gegeten in het stadje Can Tho, een leuke oude villa aan de waterkant met zowel internationale als vietnamese keuken. Door hun vermelding in onze gids, en waarschijnlijk nog enkele andere, zat zo'n beetje iedere westerling die Can Tho op dat moment bezocht, daar te eten. Wel de moeite.

Zondag de 22e, onze voorlaatste etappe van ruim 60 kilometer ging van start. Vandaag weer veel leuke binnenweggetjes en met de meest gammele veerbootjes van oever naar oever. Onderweg bleek het echt zondag, veel mensen in hun nette pakkie en overal families en vrienden met elkaar aan het happen. De restaurantjes blijven een attractie op zich; het is vaak niet meer dan 2 of 3 tafeltjes, niet erg schoon, met daarom omheen wat plastic stoeltjes. En dat dan nog op het formaat dat Ikea voor de allerkleinste in de aanbieding heeft. Stoney kent ze vast nog wel. Opstaan betekent in Baldi's geval dan ook meestal dat het stoeltje mee omhoog komt, hilariteit alom. Sowieso kijken die Vietnamesen ons met een blik van ' die komen van mars' aan, zo'n kale Hollander met blond kippetje..

Vandaag was ook de dag van de leukste marktjes, eentje zou zo in een kookprogramma als decor kunnen. Alle etenswaar stond prachtig per soort gegroepeerd en zelfs de (nog) levende dieren waren keurig gerangschikt, een flonder met eendjes, daarnaast de kwarteltjes en zo verder. Op de achtergrond een rivier met bootjes die druk met de aanvoer bezig waren.Een plaatje!

Even verderop werden de rollen omgedraaid en vroegen 2 meisjes van een jaar of 12, 13 of ze een foto van Francis mochten maken met hun mobieltje. Geen probleem natuurlijk, wij doen niet anders. De meiden kwamen niet meer van het lachen en halve dorpwas inmiddels uitgelopen.

Verder naar Long Xuyen waar we om een uur of 2 aankwamen. Tijd voor een stadswandeling, waar we het uiteindelijk voor elkaar kregen om te verdwalen. Onze reddende engel was een klein meisje met een brilletje (zo'n wijsneusje dat je in elke film ziet). Ze heeft ons in haar beste engels naar het hotel geloodst. We wilden haar wat geven, maar dat mocht echt niet.

Massage, eten en slapen..en dromen van de Champs Elyssee morgen..

Vietnam dag 6

Vandaag stond een rondtour om Can Tho op het programma en zouden we in het zelfde hotel eindigen als gisteren. Dat maakte het wel heel verleidelijk om de benen en billen een dag rust te gunnen. Maar wat blijkt, fietsen is verslavend, zo'n ritje van 50 km. laat je niet zomaar aan je voorbij gaan..

Daarom dus toch maar op onze vaste tijd op fiets voor een leuke gevarieerde rit in en om Can tho. We vielen gelijk in de ochtendspits, waanzinnig zoveel verkeer, we begrijpen de vele mondkapjes inmiddels wel. Net buiten de stad was er een mogelijkheid om met een bootje over de floating market te varen, maar dit stukje folklore kennen we van Bangkok en hebben we overgeslagen. Wel hebben we gezien dat de kredietcrisis ook hier veel overheidswerkzaamheden vervroegd in gang heeft gezet. Overal zijn ze aan het bouwen, o.a. nieuwe bruggen, terwijl wij fietsers nog over de oude met gaten, uitstekende spijkers en rammelende planken, moesten, maar het wordt allemaal beter.

Eenmaal in Pho Dien, waar de floating market is, werd het tijd voor een bezoek aan de barbier. Geen Hairworld of Vitu hier, maar een oude stoel en een vlijmscherp scheermes. Na een kwartiertje weer mooi glad voor nog geen 20.000 Dong, een dollartje dus..

Onze tocht ging verder de landerijen in. Daar bleek dat Francis ook bij de Vietnamesen ongekend populair is. Opeens reed er een scootertje naast haarmet een lokaleman die in zijn besteengels honderduit vroeg. Na een tijdje samen opgereden te zijn, nodigde hij ons (gelukkig..) uit voor de thee in het cafe. Jao, zo heette hij,stond erop deze voor ons te betalen en wij hebben hem de foto van ons drieen beloofd toe te sturen.

Met lunchtijd zat ons ritje erop. We zijn het er toch wel over eens dat onze training van de laatste 4 weken, met enorme dank aan Martin en alle Kloekers,noodzakelijk is geweest voor deze vakantie.

Terug in het hotel kwamen we erachter dat al onze foto's van de stick weg zijn. Ze staan nog op de computer van het hotel en we proberen ze nu terug te halen en op een cd te branden. Nog niet gelukt overigens. Er rust weinig zegen op foto's hier..

Dit is 'm voor vandaag, jullie zijn helemaal bij.

Vietnam dag 5

Onze nacht bij de Vietnamese familie was heel bijzonder, van 12 tot 3.00 hebben we mee mogen luisteren naar een gevecht van de honden, toen een uurtje slaap, waarna de wedstrijdhaan van de eigenaar het opnam tegen de rest van het kippenhok tot circa 5 uur. Je raadt het al, toen moesten we eruit. Het bed was niet echt van Haestens, alhoewel onze kussens een leuke ruit hadden, maar de hele nacht wakker liggen op deze planken was geen pretje. Onze lijfjes begonnen inmiddels aardig te protesteren. Onze doorlig annex zitplekken zouden in het Waterlandziekenhuis of Middelwijck niet misstaan. Met wat zalf kon de tocht weer beginnen, 68 kilometers over zand, grind en hobbelpaden. Uitgezwaaid door de familie vervolgden we onze tour. De rijstvelden worden al weer wat gewoon, maar als je dan opeens door de jungle rijdt met de banaantjes (jammie) op ooghoogte (kunnen die Vietcongs lekker niet bij), dan besef je dat je echt een heel bijzondere vakantie aan het maken bent.

Trouwens nog even wat verkeersinformatie:

Wie gaat eerst: auto, brommer, fietser. Toeter vooral lang en duidelijk dat je eraan komt, dat is een soort vrijbrief om dan plankgas je voorligger te passeren. Een belletje op onze fiets ontbreekt helaas, heren van Vietnam Journey.. Voorts is het allemaal een kwestie van mikken, hij fietst of bromt daar, dan schiet ik er nog ff langs, ook tegen het verkeer in is geen enkel probleem. Kortom een grote chaos, zonder overigens een ongeluk te hebben gezien.

Onze verbazing was dan ook groot toen we een heuse flitscontrole zagen. We hebben dit camera team op onze flits gezet, maar foto's laden is hier een lastig item. We doen dus een flinke gooi naar jullie fantasie.

Na uiteindelijk 70 kilometer en als toetje nog een veerboot van 1,5 uur waren we in Can Tho. Een lekker luxe hotel met zwembad was onze beloning.

Vietnam dag 4

Door alle compu problems heeft het even geduurd, maar we gaan je updaten.

De avond van dag 3 bestond uit het ontmoeten van nog enkele Hollandse bikers en een slappe hap eten inhet dorp. Om 19.45 gingen we, geheel volgens het tropenrooster, plat.

Toen half Nederland nog Paul en Witteman zat te kijken, stonden wij op. Tijdens ons ontbijt hadden we uitzicht op een aantal Vietnamesen die aan het zwemmen waren of zichzelf op een wasbeurt tracteeerden.. Om 6.30 uur precies stapten we op onze stalen rossen. Al snel een brug a la de Erasmus brug of Brooklyn Bridge, die kendenwe gelukkig al! Met 40 km. er weer af was leuker. Zo leuk dat we vergaten op onze routekaart te kijken en een afslag misten, die ons een d-tour van 6 km. opleverde.

Verder op het rechte pad. De indrukken zijn enorm, mega rijstvelden, koeien langs de kant van de weg, eenden en kippenfokkerijen, alles op kleine schaal in deze Socialistiche Republiek. Maar echt zo'n belevenis! Onderweg geen niet-Vietnamees gezien. Tijdens een stop op een lokale markt, maakte Baldi al snel nieuwe vrienden, ze vindende routekaart geweldig. Wij vonden hun engels wat minder geweldig..

Al om 12.00 uur waren we 57 kilometer verder en op onze plaats van bestemming. Eerst in het lokale restaurant een Pho gegeten. Een pho is een soort soep met van alles erin, vlees, groente, noodles. Alleen Baldi wist de lachers op zijn hand te krijgen door er ook volledige stronken groente in te flikkeren ipv alleen de blaadjes. De soep was zo lekker dat na wat voorproeven, Francis zich er ook aan waagde.

Het zgn. huis van de familie waar we thuis zouden slapen, was wat groot en iets commercieel uitgevallen. Er zaten zo'n 60 toeristen te eten. Deze bleken onderdeel van een excursie per boot en uiteindelijk waren wij de enige slapers. We hebben geholpen met loempia's draaien en heerlijk gegeten: garnalen, olifantenorenvis (kijkmaar op wikipedia voor uitleg!) en onze loempia's. ook hier ging om 20.30 de deur op slot.

Vietnam dag 3

Vietnam dag 3

We zitten nu in een internetcafe in My Tho,onze eerste overnachtingsplek in de Mekong Delta. We zien onze eigen reislog en dat er maar 28 van de circa 60 foto's opstaan. Het was ook een hele toer om die,met de lokale computers,erop te krijgen. We hopen deze week ook foto's met onze eigen portret erop te zetten (ter info: Luc zit ff verderop).

Enfin,nu het fietsverhaal. Vanmorgen werden we om 7.30 opgehaald en ergens buiten Saigon gedropt met fietskaart en 2 ATB's. Binnen 100 meter lag mijn spatbord er half af, de fietsverhuurder zat net in z'n busje naar huis (genoeg verdiend neem ik aan).Maar met een flinke brul konden we hem nog terugroepen. Met een rol plakband wist ie er weer wat van te maken. Onze tocht was begonnen. Dag 1 was een korte, 45 km,echter wel over rotspaden, zandpaden en af en toe iets wat wij een fietspad zouden noemen. Maar wouw, dichter bij de bevolking kan je niet komen, je zit midden in de rijstvelden,omgeven door kippen,eenden, runderen en heel veel nieuwsgierige Vietnamesen, hello,hello.

Eenmaal in My Tho bleek ons hotel in een tijdelijke afgezette militaire zone te liggen. De premier kwam langs en daarna was er een terreuroefening op de Mekong gepland. Na een flinke discussie met de dienstdoende commandant, waarbij wij probeerden uit te leggen dat daar (100 meter van waar ie stond) ons hotel was, mochten wij het cordon passeren. Daardoor zaten wij in onze kamer eerste rang voor de oefening, inclusief vuurwerk, kanonschoten en speedbootacties. Lekker volkje..

Dat is 'm voor vandaag..

Vietnam dag 1 en 2

15/16 november

Na ons galgenmaal bij Arie Cor met Stoney en Kenny, begon zondagmorgen toch echt onze vakantie. Na het inslaan van wat lectuur en lekkernijen, begon onze vliegreis over de meest vredelievende landen zoals Irak en Afghanistan richting Bangkok. Onze aansluitende vlucht met de 'lokale Easyjet' AirAsia, prima maatschappij trouwens, bracht ons in anderhalf uur naar HCMC(Saigon). tot onze verbazing lag het vliegveld bijna midden in de stad, erg lekker voor de omwonenden, en hoefden we niet door de weilanden naar HCMC te ploeteren. De rit naar ons hotel leerde ons dat de stad voor 10% uit auto's en voor 90% uit scooterrijders bestaat, al dan niet met mondkapje.

Douchen en een kop koffie brachten ons in zodanige staat dat we, na 16 uur reizen zonder slaap, de stad toch kondenverkennen. Vanuit het Renaissance hotel het hoekje om, en we stonden in Dong Khoi, de lokale PC Hooft. Verder nog de Opera gezien, een kleine versie van de Notre Dame en het postkantoor. Hier zie je hoe niet e-mail maar gewoon de post en telefoon nog het dagelijks leven beheerst. Het slot van onze city-tour bestond uit het museum van oorlogsmemorabilia. De beelden daar zijn indringend en confronterend......

Terug naar het hotel voor een duik in de pool gelegen op de 23e verdieping met een schitterend uitzicht over de stad. Onze beloning voor vandaag was een biertje , een massage en een heerlijkemaaltijd bij Pomodori.

17 november

De wrede geluiden van onze telefoonwekkers gilden om het hardst om ons eruit te krijgen, ondanks protesten van het lijf, die de klok nog op een uur 's nachts had staan. Na een heerlijk ontbijtbuffet stand Weng van Tulip Tours (what's in a name) klaar om ons naar Cu Chi te brengen. Daar een bezoek gebracht aan het wereldbekende gangenstelsel. Dit ondergrondse tunnelsysteem, ca. 200 km, werd gebruikt door de guerilla strijders in de Vietnam-oorlog. Naast een propaganda film, zagen we de diverse marteltuigen, een ondergrondse keuken enhospitaal. Om het gevoel van de strijders te ervaren hebben ze een tunnel van 40 mtr aangepast aan de welvaartsmaten van de huidige bezoekers, like us. De mogelijkheid om met oorlogs munitie te schieten hebben we om pacifistische redenen aan ons voorbij laten gaan!!!

Nu een hapje eten bij de lokale Vietnamees en vroeg naar bed om morgen te fietsen......

Groetjes Baldi & Francis