Het gevoel begon al vroeg die ochtend met een stokbroodje en een eitje, zo'n dag waarvan je denkt ' hier doe ik het allemaal voor'. Je verwacht al je vrienden, collega's en familie bij de finish voor dat ultieme moment.. Bloemen, kransen, rondemissen...' Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrring wakker worden.

Vandaag weer een etappe met heel veel mooie landschappen, de meest gammele veerbootjes die ons van oever naar brachten en veel lachende mensen. We hebben er de tijd voor genomen en heel wat foto's geschoten. Een cocosnootje gedronken met de lokale hangjongeren en uiteraard zijn we ook verkeerd gereden, maar deze keer op aanwijzing van wat Vietnamesen die ons zeer beslist de weg wezen. Jammergenoeg de verkeerde..

Om jullie een idee te geven, de hele route is een soort speurtocht, je rijdt van aanwijzing naar aanwijzing; 500 meter bruggetje over, T splitsing links; bij de kerk marktplein oversteken dan bij huisnummer 1601 linksaf het steegje in; als je een school ziet ben je te ver en ga zo maar door. Geen landkaart, maar het is beslist leuk om te doen en elke keer weer spannend waar je uitkomt.

Vietnam Jouney had het lekkerste voor het laatst bewaard met een slotstuk van 22 kilometer bestaande uit een zandweg met keien, keien en nog eens keien (een soort Luik-Bastenaken-Luik). Het mocht de pret niet meer drukken,de finish was in zicht, onze laatste veerboot bracht ons in Chau Doc, waar we overnachten en morgen doorreizen naar Cambodja.

De cursus bandenplakken aangeboden door Wim Los hebben wij niet in de praktijk hoeven brengen, een wonder. De taaltips van Bock waren geweldig, maar of we de juiste klanktoon hebben gevonden, we weten het niet.

Onze teller stopte op 350,9 kilometer, met excuses aan onze kontjes.

p.s. Allemaal bedankt voor de belangstelling en wie dit ook een keer wil doen, het is een aanrader en als wij het zelfs kunnen..